HAMDİ YILMAZ – DOĞU TÜRKİSTAN’DA NELER OLUYOR?
Tüm dünyada sessizce imzalanmış anlaşma gereğince kimsenin ‘Doğu Türkistan’ adını kullanmadığı Çin’e bağlı Şincan Uygur Özerk Bölgesi’nde neler oluyor?
Türkiye’de Maoculuk damarı kabaran kimileri bu vesile ile Ülkücülere olan yarım asırlık kinini kusuyor.
Akıllarınca Ülkücüleri, Çinli ile Koreliyi ayırt edemeyecek şekilde aptal, yada Çin vahşetinin hıncını sokataki sıradan bir Çinliden çıkartacak kadar barbar olduklarını isbata çalışıyorlar.
Böyleleri kafalarını Çin eteği altına soksa da başka yerlerinin dışarıda kaldığının farkında değiller.
Çin’e göre hiç birşey olmuyor bölgede, Bizim Dışişleri olayı kınıyor, Külliye’den “Olay abartılıyor” sesleri geliyor.
Doğrusu, ortada ne bir “Külliye’n” doğru var, ne de “Külliye’n” yalan..
Hükümetin kontrolündeki TRT ve AA’nın dışında bölgeden haber geçerek olayları yalanlayan haber kuruluşu yok. Şimdi de bir radyo, Pekin’de yaşayan bir gazeteci bulmuş da, canlı röportaj yapmış. Baskı maskı yokmuş! Aferin! Kominist vefası diye buna derim ben, eski yoldaşlar birbirlerini unutmamış!
Niçin 300- 400 bin satan gazeteler bir muhabirin cebine bir uçak bileti ile 2 bin dolar koyup da Doğu Türkistan’a göndermiyor, yada gönderemiyor?
Bu gazetelerden yada yoldaşlardan birisi Çin Konsolosluğu’na iki satır yazı yazıp da, “İki ülke arasındaki ilişkilerin dedikodularla yıpranmaması için muhabirimizi sizin ifadenizle Şincan Uygur Özerk Bölgesi’ne göndermek istiyoruz. Lütfen vize verin de muhabirimiz gidip gezip, görup yazsın. Tüm dünya da Çin’in ne kadar inançlara ve insan haklarına saygılı olduğunu görsün!” demiyor?
35 tane Romen gazeteciyi Türkiye’de bir hafta ağırlama gücüne sahip Cemaat medyası niye böyle bir girişimde bulunmuyor?
Masa başında Milliyetçileri suçlayan yazı yazan (çoğu noktada haklı olsa bile) yazarı Yılmaz Özdil’i Sözcü niye Doğu Türkistan’a gönderemiyor? Çok mu büyük para 2-3 bin dolar Sözcü için?
Çin niye bir kaç gazeteciyi bölgede misafir edip de “İnançlara ve insan haklarına saygılı olduğunu” göstermiyor?
Aynı soruyu dönderip bize soracaklara da, cevabımızın ne olduğu ortada, tahmin ettikleri gibi.
***
Madem ki, bütün bunlar olmuyor, bizde tarafsızlık sevdalısı BBC Muhabiri Selin Girit’in İstanbul’dan geçtiği haberden bir bölümle yazımızı noktalayalım:
Türkiye’ye son dönemde göç eden Uygurlardan biri, BBC’ye konuşmayı kabul ediyor. Ancak resmini çekmemizi istemiyor. İsmini de sadece adının ve soyadının baş harfleriyle belirtmemizi rica ediyor.
M.K. 32 yaşında. Aralık ayında Türkiye’ye gelmiş. Kaçak yollarla Vietnam, Kamboçya, Tayland ve Malezya’ya gitmiş, Malezya’da insan kaçakçıları vasıtasıyla bir uçağa bindirilmiş ve aylar süren yolculuğun ardından Türkiye’ye ulaşmış.
Yola çıkarken 30 bin doları varmış. Türkiye’ye geldiğinde ise cebinde 4 bin doları kalmış. Şimdi dört çocuğu ve eşiyle birlikte, 5-6 aileyle aynı evde, Zeytinburnu’nda yaşıyor. Neden ülkenden ayrıldın, sorusuna şöyle yanıt veriyor:
“Geçen yıl Kadir gecesiydi. Yaklaşık 50 kişi bizim evde toplandık. Koyun kesip yemekler hazırladık. Ama geç pişti yemek. Gece yarısını buldu. Kızım o sıra, ‘Baba askerler geldi’ dedi. Etrafımız sarılmış. Ellerinde silahlar bize doğrultmuşlar. Bizi tutukladılar. Sabah 4’e kadar sorguladılar. Bizi bırakmak için 1000 dolar istediler.
“4-5 kişi bile evde otururken, dini ibadet yaparken, kapıyı kırar içeri girerler, sorgularlar bizi. Sen neden sakal bırakıyorsun, sen neden Kuran okuyorsun, kadınlar niye örtünüyor diye sorar, hapse atarlar.
“10 yaşındaki oğlumu 4 arkadaşıyla birlikte okuduğu medresede tutukladılar. Kilometrelerce uzaktaki bir yere götürdüler, gel al dediler. Çocuklar rahat okusun diye buralara geldik.”
M.K.’nın parası artık bitmiş. İnternet üzerinden ailesiyle bağlantı kurmuş. Para istemiş. Ama bunun üzerine kardeşi tutuklanmış. Yedi aydır hapisteymiş.
“Doğu Türkistan benim doğduğum, büyüdüğüm yer. Özlüyorum” diyor.
“Ama Türkiye’de rahatım. Özgürüm. İstediğim gibi giyiniyorum. İbadetimi yapıyorum. Gidersem gittiğim anda hapse atarlar beni.”
(Bu yazı 13 temmuz 2015 tarihinde yayımlandı)
