HAMDİ YILMAZ – Hile medeniyeti

Sürekli okurlarımız bilirler, senede bir kaç defa Cemil Meriç yazısı yazarım.

Yani senede bir kaç defa Meriç’i anar, bu vesile ile bir kaç gün onunla dolu dolu yaşarım.

Eşsiz ve emsalsiz medeniyetlerimizin üzerinden ordan oraya koşarım.

O’nu, yani kıymetini bilemediğimiz geçen yüzyılın en önemli aydını Cemil Meriç’i.

Zavallı ülkem, “Hile medeniyeti”nin pençesine bir kez daha adım adım sürükleniyor. Deryada damla misali, uyuyanların uyanmasına vesile olur umuduyla Cemil Meriç’i bir kez daha sütunlarımıza konuk ediyoruz.

İşte size kitap gibi iki cümlesi;

“Avrupalı için medeniyet, zorun yerine hilenin geçişidir.

Fransız, bu manada Rus’tan daha medenidir, daha medeni, yani daha tehlikeli.”

Demek ki, Meriç’in zamanında Amerika henüz yeryüzüne medeniyetinin lazer ışıklarını saçmamıştı.

Meriç, bir de bizim medeniyetimizi özetliyor.

Unuttuğumuz, unuttuğumuz için de bu hale geldiğimiz medeniyetimizi hatırlatıyor;

“Türk İslam medeniyeti ahlaka, feragate dayanan bir medeniyet.

Gerçekleştirdiği değerler edebiyattan da, felsefeden de, ilimden de muazzez.

Ben bu mazlum medeniyetin sesi olmak istiyorum.

Korumak istediğim şaheser; insanın kendisi.

Tarihine vecitle eğildiğim bu büyük, bu gerçek, bu mert insanı Osmanlı yaratmış ve yaşatmış.

Kendini tanımak irfanın ilk merhalesi.

Düşünenin görevi insanından kopan, tarihini unutan ve yolunu şaşıran aydınları irşada çalışmak;

Kızmadan, usanmadan irşat.

***

Gerçek sanat ayırmaz birleştirir…”

***

“Bir çağın vicdanı olmak isterdim, bir çağın.

Daha doğrusu bir ülkenin, idrakimize vurulan zincirleri kırmak, yalanları yok etmek, Türk insanını Türk insanından ayıran bütün duvarları yıkmak isterdim.

Muhteşem bir maziyi, daha muhteşem bir istikbale bağlayacak köprü olmak isterdim, kelimeden, sevgiden bir köprü.

Sanat düşüncenin, düşünce mukaddeslerin emrinde olmalı. Hakikat mukaddeslerin mukaddesi..

Hakikat ve sevgi.”

(Bu yazı 20 Kasım 2013 tarihinde yayımlanmıştır)