HAMDİ YILMAZ & Kan ve Gen

Etrafınıza şöyle bir bakın, kimlerin ağızları kulaklarına varıyor?

Kıkır, kıkır ya da kahkahalar atacak kadar olmasa da kimler gülüyor?

İçlerinde en insanî olanlarının bile bıyık altından güldüklerini göremeyecek kadar kör olmuşsak, bize kim ne yapabilir?

Etrafınızda hiç gülen, gülebilen Türk var mı?

Cinsinden, cibilliyetinden, geçmişinden, geleceğinden habersiz olsa da sıradan bir Türk’ün dahi yüzünde anlamını kendisinin de bilmediği bir hüzün yok mu?

Halinden ahvalinden memnun bir Türk var mı?

***

“Kanı bozuk”, “Kanı beş para etmez” gibi atasözleri her ne kadar Türkçeden ve hafızalardan sökülüp atılamamışsa da biz o tartışmalara hiç girmeyelim.

“Kan çekiyor”, “Kanının gereğini yapıyor” gibi deyimleri de kullanmayalım.

“Aha bir ırkçı daha” diye de birilerini sevindirmeyelim.

Yoksa, kendi milletinin menfaati için başka milletlere zulmedenlere ‘ırkçı’ deneceği, bu anlamda Türk milletinin hiçbir zaman ırkçı olmadığını anlatma çabası içine gireriz ki, kimse bunu anlamak istemez.

Bu haleti ruhiye ile zaten biz de anlatamayız.

“Kan” kelimesi madem ki, bazılarına ırk çağrışımı yaptırıyor, o zaman “gen” kelimesi ile muhabbete devam edelim.

Nasıl olsa gündemimiz genleri ile oynanmış meyve sebzenin zararları üzerine..

Geni bozulmuş meyve sebze bile kendisi ile oynayan insanoğlundan intikam alıyor.

Hiçbir zarar veremiyorsa, insanın ağzının tadını yok ediyor.

Hayvanlar da öyle..

Kanı pardon geni bozuk meyve sebze bile haysiyet sahibi.

Kendisine kimin ne yaptığını biliyor ve intikamını alıyor.

Öyleyse insanoğluna ne oluyor, meyve sebzeden daha mı haysiyetsiz?

***

Birileri ırkçılığın ne olduğunu bilmeden ya da art niyetinden dolayı “ırkçılık” diye yerinden zıplayacak olsa da Atatürk, “Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur” demiş.

Ha ‘Gen’ ha ‘Kan’.

Ot – çöp kadar da olsa varlığımıza kast edenlere karşı duyarlılığımız kalmadı mı?

(Bu yazı 13 Kasım 2009’da yayımlanmıştır.)