Komünistler Rumen ailesini nasıl parçaladılar: Boşanma, seks ve çocuk partinin elindeydi

*Çavuşesku, 2000 yılında Romanya nüfusunun 30 milyon olması için plan yapmıştı

Çavuşesku rejimi, yirminci yüzyıl Avrupa tarihindeki en acımasız pronatalist (nüfus çokluğu yanlısı görüş) diktatörlük politikası yoluyla gerçek bir sosyal dram yarattı. Diğer şeylerin yanı sıra binlerce kadın öldü, binlerce çocuk yetimhaneye düştü ve ülke imha kamplarına dönüştürüldü.

Totaliter rejimlerin belirleyici bir özelliği, diktatör devletin nüfusu demografik olarak kontrol etme arzusuydu. Hem Naziler hem de Komünistler, olabildiğince geniş bir nüfus ve olabildiğince çok çocuğu olan aileler istiyordu.   

Diktatörlerin megalomanyak planlarına göre olabildiğince büyük bir işgücüne ve titiz bir orduya sahip olma arzusundan ideolojik nedenlere ve doğumdan itibaren ideallerin nüfuz ettiği bir nesil olan “yeni insanı” elde etme saplantısına kadar çeşitli nedenler vardı.

Romanya da bir istisna değildi. Çavuşesku diktatörlüğü yıllarında, ülkede Avrupa tarihindeki en acımasız pronatalist diktatörlük politikalarından biri uygulandı. Çavuşesku, yeni nesil sosyalist işçilerin fabrikaları doldurmasını ve megalomanyak projelerine katkıda bulunmasını istedi. Bedel, kelimenin tam anlamıyla ve mecazi olarak pek çok can alan, nesillerin hayatını bozan sosyal bir felaketti.  

Her şey 1966’da Romanya’yı Demografik olarak Çavuşesku’nun planlarına göre restore etmek isteyen bir kararname ile başladı.   

ÇAVUŞESCU’NUN RUMENLERİN ÖZEL HAYATLARINA MÜDAHELEYE KARAR VERDİĞİ GÜN

Totaliter devletlerin zamansal demografik politikalarının çoğunda kürtaj en büyük düşmandı. Hitler’in olabildiğince çok asker bulundurmak ve ardından “Aryan ırkını” çoğaltmak için Nazi Almanya’sında kürtajı yasaklamaya karar vermesi gibi, Rumen komünistleri kürtajın yasal düzenlemesine odaklandılar.  

1948’de komünistlerin iktidara gelmesiyle kürtaj yasalarla yasaklandı. O dönemde sunulan açıklama, İkinci Dünya Savaşı’ndan ve aynı zamanda kıtlıktan ciddi şekilde etkilenen demografik artışı yeniden sağlamaktı.

1957’de komünistler bu önlemi yeniden gözden geçirdiler ve kürtajı bir şartla, bir uzman tarafından yapılması şartıyla serbestleştirdiler. 

Nikolay Çavuşesku’nun 1965’te iktidara gelmesiyle işler kökten değişecekti. Kadınların özgürleşmesi ile birlikte nüfus artışındaki düşüşten duyduğu hoşnutsuzluğu dile getirdi. Bu yüzden harekete geçmeye karar verdi ve özellikle sert önlemlerle doğum oranını artırmak için bir plan yaptı.   

“Çavuşesku’nun Romanya’da iktidara geldiği 1965 yılında, brüt doğum oranı ilk kez binde 15 eşiğinin altına düşmüş, ertesi yıl düşüşünü sürdürmüştür (binde 14,3). Bu koşullarda diktatör, demografik hırslarını mümkün olan en kısa sürede gerçekleştirmek, “düzgün” nüfuslu bir ülkeye” liderlik etmek için nüfusun sorunlarına müdahale etmeye karar verir.” diyor Ioan Bolovan, Romanya gazetesindeki yazısında. 

 Mevzuat açısından en önemli tedbir, Romanya’da kürtajı yasaklayan 770/1966 sayılı kararla hayata geçirildi. Bu kararname ile hamileliğin sonlandırılması yasaklanmış, ancak sadece aşağıdaki durumlarda izin verilebiliyordu:

Hamilelik annenin hayatını tehlikeye atıyorsa, ebeveynlerden biri yeni doğana ciddi şekil bozuklukları verebilecek ciddi genetik hastalıklardan mustaripse, hamile kadının ciddi zihinsel veya fiziksel engelleri varsa, hamilelik tecavüz veya ensest ilişki sonucu meydana gelmişse, annenin bakımında zaten dört çocuğu var veya anne 45 yaşın üzerindeyse.

Yukarıda belirtilen durumlarda, kürtaj ancak hamileliğin ilk üç ayında gerçekleşebiliyordu.   Dahası, demografik hayalinin ardından Çavuşesku, doğum kontrol haplarının ithalatını da yasaklayarak, bir odada yaşayan 10 çocuklu bir aileden geldiğini söyleyerek açıkça motive etti.

Ek olarak, aktif boşanmış veya eşleri kürtaj olan PCR üyelerinin terfi etmesi veya hizmet vermesi yasaklandı. Açıkçası, boşanmaları durdurmak isteyen yasama normları da vardı. Çavuşesku, 1990 yılında Romanya’nın nüfusunun 25 milyona ve 2000 yılında 30 milyon kişiye ulaşacağını umuyordu.

Ion Bolovan aynı gazetede, “Her şeyden önce, Romanya’daki komünist rejim, insan potansiyeline ideal bir toplum inşa etme misyonunda önemli bir rol atfederek ülke nüfusunu hızlı bir şekilde artırma saplantısına sahipti.” dedi. 

İSTENMEYEN ÇOCUKLARIN OLUŞUMU VE RUMEN AİLESİNİN SAKATLANMASI

Pratikte, bu doğum öncesi önlemlerin bir sonucu olarak, eğer kadınlar yasadışı bir kürtaj sonucu hapse girmek veya ölmek istemiyorlarsa, hayal edilmesi zor koşullarda, hamile kaldıklarında doğum yapmak zorunda kalıyorlardı.   

Herkesin Çavuşesku’nun demografik planlarına saygı duymasını sağlamak için komünist parti, Rumenlerin özel hayatına çizmeleriyle girdi.   

Yeni bir kurucu sınıfı ortaya çıktı- ya doktorlar, meslektaşlar ya da aniden ortadan kaybolan görevleri bildirmek zorunda kalan ya da bu konuda herhangi bir şüpheli etkinliği bildirmek zorunda olan fabrika yöneticileri. İşçiler, olası bir kürtajı tespit etmek için düzenli jinekolojik muayenelere tabi tutuldu.   

Bu bağlamda, 1967’de Çavuşesku’nun planları meyvesini veriyor gibiydi. Pratik olarak, doğan çocukların sayısı 1966’ya göre iki katına çıktı. Bunlar, çoğu istenmeyen, ancak hapis veya ölümden kaçınmak için çıkartılan “kararnameler” sonucuydu.  

Bunun sonucu bir Romen ailesinin, ya devlet kararnamesiyle doğan çocuğu kabul edip sevmesi ya da özellikle çocuk üzerinde sözlü şiddet, fiziksel şiddet ve kayıtsızlık içeren travmatik hayal kırıklığı yaşamaya başlayan bir dramaydı.  

 Cinsel ilişki planlandı ve korkuya neden oldu. Boşanmalar da önemli ölçüde azaldı. Birçok çift, yalnızca parti söylediği için birlikte kaldı, aksi takdirde Rumen ailesine zarar verirdi.

ÇAVUŞESKU’NUN PLANLARINDA ÖLÜM VE BAŞARISIZLIK

Çavuşesku’nun planı uzun sürede işe yaramadı. Aksine, çiftler istenmeyen çocuklardan kurtulmanın yollarını bulmuşlardır. Özellikle istenmeyen gebelikleri olan bekar kadınlar her şeyini riske attı. Bu, yasadışı ve insanlık dışı kürtajlar sonucunda komünist rejim altında binlerce kadının öldüğü duruma yol açtı.  

Ebe ve uzmanlaşmadan her türlü kadına, mutfak masalarında veya dolaplarda gerçekleştirilen kürtaj sonucu ölen kadın sayısının siyasi tutuklular arasında ölenlerin sayısını aştığı sonucuna varıldı. Kürtajla mücadele kararnamesinin çıktığı yıldan Romanya’da komünist rejimin çöküşüne kadar 9.000’den fazla kadının, özellikle gizli kürtaj nedeniyle sepsis veya kanama nedeniyle öldüğü varsayılmaktadır.  

Bir yandan barbar kürtajlara neden olan her tür ebeye başvuran kadınların bir kısmı evde hayatını kaybederken, diğer yandan bu tür yasadışı kürtajlardan sonra birçok kadın hastanede hayatını kaybetti.

Bazı doktorlar onlara yardım etmedi ve hapis korkusuyla ölmelerine izin vermedi. Bu kadınların hayatlarını kurtarmak için tüm riskleri kabul eden doktorlar da vardı.  

Kadınlar, kürtaja neden olmak isteyen ebelerin komşularından veya meslektaşlarından öğrenildi. Operasyon genellikle evde yapıldı. Başarısız olsaydı ve vakalar sık ​​sık olsaydı, kadınlar hastanede, özellikle enfeksiyon ve kanamayla acı çekerlerdi. Kaderlerine burada karar verildi. 

Piyasada yasal olarak hamileliği önleyici çaresi bulunmayan kadınlar, hamileliği önlemek için vajinaya limon, hardal veya buz yerleştirdi.

Dahası, Romanya’da Çavuşesku‘nun hesaba katmak istemediği başka sosyal ve demografik gerçekler de vardı. Tam da bundan dolayı ve partinin çabalarına rağmen nüfus artışı durgunlaştı.

“Yetkililerin vatandaşların özel hayatına acımasız müdahalesine rağmen, doğurganlık yapay olarak yüksek değerlerde sürdürülemedi, 1969-1973’te düşüşünü sürdürdü. Pratik olarak bu eğilim, ülkemizde yeni bir demografik geçiş aşamasının doğal ifadesi olarak kaçınılmazdı, ancak komünist rejim, sosyal veya ekonomik fenomenlerin merkezden yönlendirilemeyeceği gerçeğini kabul etmeyi reddetti” diye ekliyor Ioan Bolovan daha önce bahsedilen makalesinde.

BEKARLIK VERGİSİ VE KAHRAMAN ANNELER

Çavuşesku hem doğum oranını artırmak hem de çocuğu olmayanları cezalandırmak için önlemler aldı. 1967’de 940 sayılı kararname çıktı, 10 çocuk doğuran her kadına “kahraman anne” denildi ve ödül olarak para aldı.

Komünistler, çocuğu olmayanlara bir ceza olarak, bekarlık ve hükümsüzlük vergisini de getirdi. Çocuk sahibi olmayan genç evli kişilerin aylık gelirlerinin yüzde 10’u oranında vergi ödemeleri gerekiyordu.

Başlangıçta vergi yalnızca çocuğu olmayan evli çiftleri hedef alırken, 1977’den beri bekarlara da uygulandı. 25-50 yaş arası bekar erkekler ve çocuğu olmayan 20-45 yaş arası kadınlar bekar kabul edildi. 770 sayılı kararname, komünist rejimin çöküşünün hemen ardından 26 Aralık 1989’da yürürlükten kaldırıldı ve talep üzerine kürtaja izin verildi.

(Cosmin Pătraşcu Zamfirache – Adevarul  gazetesi / Çeviri)

Çavuşesku çok nüfuslu bir ülke hayal etti (Fotoğraf Adevarul)